σαββατιανός

-ή, -ό, Ν

1. σαββατιάτικος

2. (το ουδ. ώς ουσ.) το σαββατιανό

είδος λευκού σταφυλιού που ευδοκιμεί στην Αττική, αλλ. ασπρούδι

3. παροιμ. α) «σαββατιανό κατάπιασμα, πομπή τής εβδομάδας» — η δουλειά που αρχίζει κανείς την τελευταία στιγμή δεν γίνεται σωστά

β) «σαββατιανός βοριάς, τη Δευτέρα γάιδαρος» — ο βόρειος άνεμος που αρχίζει το Σάββατο, τη Δευτέρα καταπαύει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Σάββατο + κατάλ. -ιανός (πρβλ. μεσημερ-ιανός)].